Trójmorze, jak podano wyżej, zrodzone w specyficznych warunkach politycznych i społecznych wśród ludności bliskiej geograficznie, aby mogło zaistnieć odwoływało i odwołuje się do wspólnoty wartości i losu. Nie można nie nadmienić, że działania w Trójmorzu i wcześniej w Międzymorzu zostały podjęte przez ludność wyznania chrześcijańskiego (przy pełnym poszanowaniu mniejszości żydowskiej i muzułmańskiej) w szczególności poprzez katolików. Jest to o tyle istotne że bliskość obrzędowa sprawiła zbliżenie się tradycji i wartości jakie przyświecały narodom tworzącym Międzymorze- późniejszą koncepcję Trójmorza. Jednak religijność i wspólnota tradycji (znaczący udział Słowian i bliskość geograficzna prowadząca do dyfuzji kulturowej) to nie wszystko.Oczywiście te cechy umożliwiły zwiększenie współpracy jednak jej celem było zapewnienie rozwoju i bezpieczeństwa. Nastąpiło nawiązanie wspólnoty celów, co możemy obserwować w tej chwili. Zrozumienie iż jedynie we wzajemnych sojuszach możemy zachować suwerenność i bezpieczeństwo wpłynęły na to, w połączeniu z przykrymi doświadczeniami historycznymi, że idea ta może być wcielana w życie.